Morgen gelukkig terug, want na een paar dagen heb
ik het hier wel weer gehad. Ik heb nog even overwogen met een heli een trip
naar een van de andere Channel Islands te maken, maar heb daar toch maar van
afgezien, want vermoedelijk slaat daar, nog meer dan hier, binnen drie kwartier
de verveling toe. In ieder geval heb ik gisterochtend de centjes veilig
gesteld. Basseman kan trots op me zijn. Ik heb nog geen idee wat ik met het
geld zal doen. Wel heb ik besloten Jan Kees de Jager een ansichtkaart te
sturen. Ik heb zo'n typical saucy Britse seasidekaart gevonden en die gaat
straks nog op de bus naar Postbus 20201, 2500EE Den Haag met de hartelijke
groeten aan Jan Kees van Barbara op Guernsey.
A moment niet opgelet en je staat vijf uur in
Birmingham op je connection te wachten. Vijf uur op een airport, dat wat
passagiers betreft even goed het vliegveld van Islamabad zou kunnen zijn. Of
Mumbai, want ik kan kan ze niet uitelkaar houden, die Pakistani en Indians.
Maar goed ik ben weer home. Bastiaan zat aan de bestelpizza toen ik thuiskwam.
Iets met uien. Hij stonk ernaar en begon meteen met een verhoor: waarom ik hem
niet even gebeld had dat ik naar Guernsey ging, in plaats van zo'n luizig
briefje achter te laten. Het viel hem nog mee, dat ik geen emailtje had
gestuurd. "Luister eens goed Basseman, jij weet net zo goed als ik, dat ik
wat geld op Guernsey had geparkeerd, dat zit nu in deze handtas en daar kan De
Jager dus naar fluiten. Bovendien moest ik er hoog, hoog nodig even uit, want
heel erg gezellig was jij de laatste tijd niet met je hunt for cars."
Zodra hij de woorden geld, Guernsey en De Jager in one sentence hoorde bond hij
in: "Ah, zo ken ik mijn Babsevrouwtje weer. Initiative, baby,
initiative." Gister de hele dag in huis rondgehangen. Nog een ogenblik
overwogen om met Cécile de hei op te gaan, maar het was echt hondenweer. Heb
Maria naar Laren gestuurd om wat eetbaars te halen en Cécile meegegeven, maakte
die toch haar dagelijkse uitstap. Beiden kwamen doorweekt home. Ik heb Cécile
in de badkamer droog geföhnd.
Tegen
vieren gistermiddag even naar pappie en mammie, zodat ik om vijf uur onder het
mom dat er eten gekookt moet worden weer weg kon, om pappie te vragen wat ik
met de Guernseycentjes moet gaan doen. Eerst een kwartier gezeur moeten
aanhoren omdat de Afghanen van de buren voor de zoveelste keren op pappies
stoep gepoept hadden, waarop pappie de buurman een Talibanterrorist had
genoemd. Toen ik uiteindelijk het doel van mijn visit kon uitleggen en om raad
kon vragen, opperde mammie het huis te laten schilderen of het rieten dak nieuw
te laten coveren. Onzin, want dat is vorig jaar pas gebeurd. Pappie dacht aan
de aanschaf van een huisje buiten de E.E.G. Een optrekje, net als pappie en
mammie op Barbados. Ik zal daar gek zijn, every time als je daar naar toe wilt,
die hassle op Heathrow. At the end naar huis zonder een goed advise.
Barbara
Lebber-Beck, Blaricum
