Nou, dat uitlaten van Cecile zorgde voor
onvoorziene problems. Ik liep as always door het bos op het fietspad, want dan
worden mijn boots minder dirty, met Cecile zo'n twintig meter voor mij uit,
toen vanaf het voetpad een vlerk met een of andere terrier opdook, die meteen
een grote keel opzette. U kent dat wel: zo'n countertenorblafje. Ik had Celine
niet aan de leash, dus die wilde meteen en terecht de kleine barking bastard te
lijf. Gelukkig zijn Bastiaan en ik voor dit soort mishaps verzekerd en dat is
maar goed ook, want Cecile heeft al eens een tekkel door midden gebeten. Ik
weet dat je in dit soort gevallen meteen de vermoorde onschuld moet spelen en
riep: "O gosh, ik laat alleen de hond van de buren even uit."
"Juist daarom moet u de hond aanlijnen", zei de vlerk, die intussen
zijn keffertje op de arm genomen had. Cecile trachtte hoe dan ook een poot van
de terrier tussen zijn kaken te krijgen, terwijl de man mij with all means
ervan trachtte te overtuigen dat ik Cecile had moeten aanlijnen. "Maar
beste mijn meneertje het is niet mijn hond, ik moet er alleen vanmiddag
oppassen". Ik heb Cecile snel aan de leash gedaan en ben weggestapt. Je
weet maar nooit wat zo'n vent zich tegenover een lonely woman in zijn hoofd
haalt.
Gistermiddag had Bastiaan een middagje off
genomen. Het was sunny, dus we zijn een beetje met de E-type in de buurt gaan
touren, altijd leuk even door Naarden, al schiet het daar in die veel te smalle
straatjes nooit erg op. Toch geparkeerd en een glaasje witte wijn gedronken.
Toen we bij de wagen terugkwamen stond er zo'n type in driedelig suit bij, die
luidkeels verkondigde, dat hij ook een Jaguar had. Ja, dat zagen we, hij stond
vlak naast de onze. Maar een Jaguar? Nou nee. Het was een van die moderne
misbaksels en Bastiaan - want he is really good at that - hielp hem meteen uit
de droom: "Meneer, dat is een Ford Mondeo met een andere
carrosserie". Je had het face van de man moeten zien! We hebben de hele
terugweg zitten schateren.
Gisteravond laat terug van een long weekendje
Londen met vriendin Samantha. Allways fun om in een echte stad te shoppen, al
heb ik grote moeite om Sam Harrods in te krijgen, vanwege een voor mij nog
steeds onduidelijke Dianazaak. Ik heb haar nu al at least ten times
voorgehouden, dat dat mens al tig jaar dood is en dat haar dood niets te maken
heeft met wat Harrods te bieden heeft. Daarbij compared is De Bijenkorf een
Dirk van den Broek! Maar gelukkig zijn er nog enough andere zaken waar je
plezierig rond kunt kijken, zonder te worden lastig gevallen door een of andere
platpratende winkeljuf. We verplaatsten ons zoals altijd per taxi, die zijn
much cheaper than in old Amsterdam. Bastiaan was met Sams echtgenoot Peter-Paul
in de E-type naar de Vogezen, daar was een rally en omdat ik volgens Bastiaan
useless ben als kaartlezer, kwamen deze separated trips mooi uit. Bastiaan en
Peter-Paul kwamen by the way als allerlaatsten binnen. Bastiaan had bij
thuiskomst mighty de smoor in, volgens hem weet Peter-Paul het verschil tussen
links en rechts ook niet. Sam belde na thuiskomst nog even, ze had een nervous
breakdown, Peter-Paul schijnt 250.000 euro op de DSB te hebben geparkeerd.
