Gister naar Den Haag voor bijna altijd hetzelfde rondje, maar voor de eerste keer met een strohoed op. Jaren geleden in Engeland aangeschaft maar altijd een tikkeltje te skrutel (prachtig Fries woord dat verlegen maar ook angstig betekent) om me er mee op straat te vertonen. Eerst naar de Wiener, daarna een gesprek met een Amsterdamse, die Bibeloo Enzo uitbaat in de Korte Poten over het verschil eind jaren zestig tussen Amsterdam en Den Haag. Op de altijd plezierige zondagsmarkt aan het Lange Voorhout slechts één boekje gekocht (Samuel Pepys' "Geheim dagboek van een puritein"), want ik had geen zin de hele dag in de hitte met een grote tas te sjouwen. Het boekje altijd al willen hebben omdat ik het her en der geciteerd vond. Weet nu, ben op de terugweg in de trein begonnen met lezen, dat de Britse nationale drank thee in 1660 pas geintroduceerd werd. Om een uur of half twee verscheen PCC-car 1165 voor een korte rondrit, voor Marcel Breuers schepping de, inmiddels tot een fort veranderde, Amerikaanse ambassade. Natuurlijk mee voor letterlijk een rondje om de kerk en dan via Hollands Spoor naar het Haags Openbaar Vervoer Museum. Ik begrijp ook dit keer niet waarom de tram zo matig bezet is, gelukkig maakt een vierjarig kereltje achter me alles goed, hij weet feilloos alle lijnnummers van tegemoetkomende trams op te noemen. Terug op het Voorhout via Vijverberg, Kneuterdijk en Heulstraat richting Prinsestraat, naar Drinkland, altijd interessant om 's werelds alcoholica (in ieder geval) te bekijken. De pas er daana in, naar de Anna Paulownastraat om op ht begin van de Scheveningseweg lijn 17 naar het Statenkwartier te pakken. Thomas Green op de Frederik Hendriklaan is open en daar moet Engelse jam worden aangeschaft, want in Bussum is die niet te vinden. Met dezelfde 17 terug naar Den Haag Centraal en met drie keer overstappen (Leiden, Duivendrecht en Weesp) naar huis.
