Ik kom nauwelijks toe aan schrijven,
want de verzorging van Bastiaan eist al mijn aandacht, want je weet hoe mannen
zijn, ze hoeven maar een ingegroeide teenagel te hebben of ze denken dat ze op
hun sterfbed liggen. Bastiaan is no hair better en de rit in Carels open blown
Bentley naar Bremen, alhoewel stevig ingepakt, zodat hij leek op een Al
-Qaedaterrorist, heeft, laten we het daar maar ophouden, een stevige verkoudheid
opgeleverd. Inmiddels zijn er al twee flessen Frapin XO, a raison van 129,95
doorheengegaan en heb ik Maria drie kilo onbespoten citroenen in Laren laten
halen. Ik weet dat, dat lopend een heel eind is, maar ze kon dan meteen Cecile
even uitlaten. Ik denk dan always, had ze maar niet in de Philippijnen geboren
moeten worden. I mean Maria not Cecile, want laatstgenoemde komt uit een
labradoodlekennel in Zeeland.
Nu ik door Bastiaans
"ziekte" min of meer gedwongen thuis zit, heb ik even time om iets te
vertellen over onze labradoodle Cecile, die we drie jaar geleden hebben
aangeschaft omdat Bastiaan allergisch bleek voor andere honden. Labradoodles
worden especially gefokt voor mensen met een allergie. Zoals de naam tells is
de labradoodle een mix van een labrador en een poedel of een mix van twee
labradoodles. Ze zijn er in verschillende kleuren, our Cecile is apricot en dat
fits prachtig bij haar burberryregenjasje. We zijn lid van de "Gooische
Labradoodle Society", die regelmatig meetings houdt, waar ik always naar
toe moet, omdat Bastiaan het te druk heeft voor dergelijke business. Dat is jammer,
want er komen important people. Ik ben editor-in-chief voor het clubblad
"The Labradoodlian" en maak verslagen van onze meetings en schrijf
over dogfashion. Vooral dat laatste vind ik fascinating, op kosten van de
"Gooische Labradoodle Society" heb ik me kunnen abonneren op drie
Amerikaanse en twee Engelse dogfashionmagazines. Meestal bestel ik de newest of
the newest uit de States voor Cecile, voordat ik erover schrijf in "The
Labradoodlian".
Na een paar dagen hangt het spelen van
Bastiaans Nurse Nancy mij flink de keel uit. Een dag is nog net vol te houden,
maar vier? Het heeft ook geen zin om Maria voortdurend de shopping te laten
doen, dus gistermiddag ten einde raad maar even met de Range Rover naar Laren
om iets eetbaars te halen. Om te beginnen een paar biefstukjes van een half
pond afkomstig van Limousinerunderen, die een heerlijk leven hebben gehad in
het natuurgebied Spaarnwoude en wat gevogelte, dat rond scharrelde in de frisse
lucht rond Hoevelaken en net als Bastiaan en ik veel ruimte heeft gehad. En not to forget
natuurlijk een paar typisch Engelse products, waaronder de lijn biologische
producten "Duchy Originals" van de Prince of Wales. Meteen maar een
extra flesje Frapin XO meegenomen en een kistje wijn. Normaal koopt Bastiaan de
wijn in en in ons keldertje hebben we een reasonable voorraad, maar always als
ik een flesje opentrek, blijkt het het verkeerde flesje te zijn, dus heb ik
zelf een keuze gemaakt: zes flesjes Morgon AOC (Cru de Beauljolais) van net
geen 45 euro per stuk, dat moest dus wel goed zijn, alhoewel Bastiaan bij de
eerste slok meteen begon te zanikken over de afdronk, alsof die the most
important is. Aan het eind van de avond had meneer toch in zijn eentje
anderhalve fles weggelebberd. Hij houdt om begrijpelijke redenen niet van dat woord,
maar ik mag hem er graag mee teasen.
Barbara Lebber-Beck, Blaricum
