Eind september vier jaar geleden begon de Blaricumse Barbara Lebber-Beck in dit blog een dagboek, zo heel veel is er niet veranderd, vandaar een reprise van het geschrijf van deze Gooise dame, maar dan in niet meer in dagelijkse afleveringen.
Natuurlijk ben ik proud om als guest
op dit blog te figureren, het lijkt me goed om heel Nederland op de hoogte te
houden hoe wij in Het Gooi met deze difficult times dealen. Bastiaan, mijn man,
kwam gister exhausted thuis, hij had weer eens anderhalf uur in een file
gestaan, gelukkig was hij met de Jaguar en niet met zijn andere speeltje, de
Ferrari. Zelfs ik begrijp dat: they are not built for trafficjams. Bastiaan was
tamelijk upset, omdat hij van een collega hoorde, die ook net een nieuw dak op
zijn garage had laten zetten, dat Bulgaren dat voor de halve prijs doen als de
Polen, die wij hadden ingeschakeld voor de job. Ik zei: "Maar
Bastiaanlove, het dak van het huis moet ook nog gebeuren, dan laten we daarvoor
toch Bulgaren komen." "Fuck", antwoordde Bastiaan, "jij
begrijpt ook never wat: Bulgaren en Polen hebben geen verstand van rieten
daken, dan kun je better een blik Somaliërs uit vluchtelingenkamp Crailo
opentrekken." Vervolgens bleef meneer de hele avond grumpy en wilde hij
zelfs onze Labradoodle Cecile niet uitlaten. Tenslotte ben ik om kwart voor elf
met haar maar even het gazon opgegaan. Daar moet by the way ook nodig iets
aangedaan worden, maar we hebben ons vast gardeningcenter, dat eens per
veertien dagen langs kwam, opgezegd en maken nu gebruik van een groenbaasje uit
Laren, die de helft kost. Want volgens Bastiaan do we have to tighten our
belts.
Bastiaan heeft by the way ons huis te koop gezet, hij heeft daarvoor
twee reasons: a. nu er dit jaar waarschijnlijk een veel lagere bonus uitrolt,
wil hij zijn managing director tonen, dat het ons slecht gaat en b. zijn zijn
kinderen het huis uit. Kevin-John studeert in Yale en Myrthe werkt als een
receptioniste in een hotel in Sydney. Ik vind de eerste reason for sale a bit
over the top, maar er heeft zich gelukkig nog geen koper met de gevraagde
2.350.000 gemeld. Bastiaan is vandaag met mijn Smart naar de Park and Ride in
Bussum, want hij vind het a bit scary zijn Jag op een onbewaakt parkeerterrein
bij een station achter te laten. Dus blijft voor mij vandaag mijn Range Rover
om in Laren te shoppen, misschien dat ik Cecile meeneem, komt zij ook eens buiten
onze gate. Bastiaan heeft me een jaar geleden al beloofd op zoek te gaan naar
een hondenuitlaatservice, maar volgens hem is het very, very hard om eentje te
vinden, waarbij Cecile niet wordt geëxposed aan andere honden, die, behalve dat
ze onder de vlooien zitten, een asociaal behaviour vertonen.
At the end ben ik gisteren toch maar
niet in Laren gaan shoppen, eenmaal in de Range Rover bedacht ik, dat Bastiaans
pappie en mammie over een week naar Barbados gaan, om daar te overwinteren en
dat het wel leuk zou zijn om hen in Aerdenhout met een little visit te
verrassen. Tot drie jaar geleden hadden ze een huis in Spanje, dat ze gelukkig
op tijd voor een flink bedrag hebben kunnen slijten. Hun nieuwe huis in
Barbados mag er zijn, het is een typische English country mansion, maar dan
voorzien van alle luxe, that you can think of. Last Christmas zijn Bastiaan en
ik er naar toe gevlogen, maar dat doen we vanwege de hassle op Heathrow dit
jaar niet weer: je betaalt duur geld voor zo'n tripje en wordt als pigs naar de
slachtbank, temidden van al dat economyvliegendtuig, langs customs geleid. Ik
krijg er nog de jitters van. Bastiaan kwam gisteravond met een vrijwel
identical ervaring thuis, nadat hij mijn Smart op de Park and Ride in Bussum
had geparkeerd, had hij een ticket eerste klas naar Amsterdam gekocht, maar hij
had desondanks moeilijk een seat kunnen vinden. Volgens hem kwam het omdat op
de heen- noch op de terugweg een conducteur was langsgekomen, waardoor allerlei
tweedeklasreizendgajes de eerste klasseats had ingenomen.
