22.8.13

Barbara

 
Eind september vier jaar geleden begon de Blaricumse  Barbara Lebber-Beck in dit blog een dagboek, zo heel veel is er niet veranderd, vandaar een reprise van het geschrijf van deze Gooise dame, maar dan in niet meer in dagelijkse afleveringen.
Natuurlijk ben ik proud om als guest op dit blog te figureren, het lijkt me goed om heel Nederland op de hoogte te houden hoe wij in Het Gooi met deze difficult times dealen. Bastiaan, mijn man, kwam gister exhausted thuis, hij had weer eens anderhalf uur in een file gestaan, gelukkig was hij met de Jaguar en niet met zijn andere speeltje, de Ferrari. Zelfs ik begrijp dat: they are not built for trafficjams. Bastiaan was tamelijk upset, omdat hij van een collega hoorde, die ook net een nieuw dak op zijn garage had laten zetten, dat Bulgaren dat voor de halve prijs doen als de Polen, die wij hadden ingeschakeld voor de job. Ik zei: "Maar Bastiaanlove, het dak van het huis moet ook nog gebeuren, dan laten we daarvoor toch Bulgaren komen." "Fuck", antwoordde Bastiaan, "jij begrijpt ook never wat: Bulgaren en Polen hebben geen verstand van rieten daken, dan kun je better een blik Somaliërs uit vluchtelingenkamp Crailo opentrekken." Vervolgens bleef meneer de hele avond grumpy en wilde hij zelfs onze Labradoodle Cecile niet uitlaten. Tenslotte ben ik om kwart voor elf met haar maar even het gazon opgegaan. Daar moet by the way ook nodig iets aangedaan worden, maar we hebben ons vast gardeningcenter, dat eens per veertien dagen langs kwam, opgezegd en maken nu gebruik van een groenbaasje uit Laren, die de helft kost. Want volgens Bastiaan do we have to tighten our belts.

Bastiaan heeft by the way ons huis te koop gezet, hij heeft daarvoor twee reasons: a. nu er dit jaar waarschijnlijk een veel lagere bonus uitrolt, wil hij zijn managing director tonen, dat het ons slecht gaat en b. zijn zijn kinderen het huis uit. Kevin-John studeert in Yale en Myrthe werkt als een receptioniste in een hotel in Sydney. Ik vind de eerste reason for sale a bit over the top, maar er heeft zich gelukkig nog geen koper met de gevraagde 2.350.000 gemeld. Bastiaan is vandaag met mijn Smart naar de Park and Ride in Bussum, want hij vind het a bit scary zijn Jag op een onbewaakt parkeerterrein bij een station achter te laten. Dus blijft voor mij vandaag mijn Range Rover om in Laren te shoppen, misschien dat ik Cecile meeneem, komt zij ook eens buiten onze gate. Bastiaan heeft me een jaar geleden al beloofd op zoek te gaan naar een hondenuitlaatservice, maar volgens hem is het very, very hard om eentje te vinden, waarbij Cecile niet wordt geëxposed aan andere honden, die, behalve dat ze onder de vlooien zitten, een asociaal behaviour vertonen.

At the end ben ik gisteren toch maar niet in Laren gaan shoppen, eenmaal in de Range Rover bedacht ik, dat Bastiaans pappie en mammie over een week naar Barbados gaan, om daar te overwinteren en dat het wel leuk zou zijn om hen in Aerdenhout met een little visit te verrassen. Tot drie jaar geleden hadden ze een huis in Spanje, dat ze gelukkig op tijd voor een flink bedrag hebben kunnen slijten. Hun nieuwe huis in Barbados mag er zijn, het is een typische English country mansion, maar dan voorzien van alle luxe, that you can think of. Last Christmas zijn Bastiaan en ik er naar toe gevlogen, maar dat doen we vanwege de hassle op Heathrow dit jaar niet weer: je betaalt duur geld voor zo'n tripje en wordt als pigs naar de slachtbank, temidden van al dat economyvliegendtuig, langs customs geleid. Ik krijg er nog de jitters van. Bastiaan kwam gisteravond met een vrijwel identical ervaring thuis, nadat hij mijn Smart op de Park and Ride in Bussum had geparkeerd, had hij een ticket eerste klas naar Amsterdam gekocht, maar hij had desondanks moeilijk een seat kunnen vinden. Volgens hem kwam het omdat op de heen- noch op de terugweg een conducteur was langsgekomen, waardoor allerlei tweedeklasreizendgajes de eerste klasseats had ingenomen.