Herinneringen aan het vooroorlogse Amsterdam heb ik nauwelijks. Dat kan ook niet, ik was net vier toen we de stad verlieten. Ik ben van een trapje gevallen, ik ben met mijn vader naar een circus geweest, maar was zo bang voor de clowns, dat ik het op een gillen zette en mijn vader met mij haastig een lange, witte gang opzocht, ik heb in een trein gezeten, die in een cirkel reed (nu weet ik dat, dat ter gelegenheid van het 100 jarig bestaan van de spoorwegen in Nederland moet zijn geweest), ik had middenoorontsteking en kreeg een auto die ik vanuit mijn bed kon besturen, maar een kind wil zoiets ook in zijn handen vasthouden, de goed gesmeerde auto bevuilde de lakens en moest worden ingeruild tegen een trein. Een Lioneltrein. Een locomotief met drie wagentjes, die nu boven in een vitrine staan. Die locomotief lijkt heel weinig op de eerste echte locomotieven die ik me herinner. Die vierkante kasten reden in Drachten: alles wat een locomotief tot locomotief maakt zat opgesloten, verstopt. Ik heb er altijd een zwak voorgehouden en alhoewel mijn modelbaan in de Elzas ligt, heb ik het niet na kunnen laten een paar van die locomotiefjes te verzamelen. Natuurlijk weet ik dat het niet precieze modellen zijn van de NTM-locs zijn, die van Drachten naar Heerenveen, Leeuwarden en Groningen reden, maar ze lijken erop en dat is voor mij voldoende. Er waren ook een paar locomotieven die wel voldeden aan het beeld dat ik van een locomotief had, dat waren de wat gedrongen Maffeis, daarvan kon je schoorsteen, stoomdom en machinistenhuis zien, ook daarvan heb ik een model en dat is wel exact. Hieronder staan zowel mijn modellen van de "kastjes" als van de Maffei.
