Discriminatie 2

Ik kreeg zowaar drie reacties op mijn artikeltje over discriminatie. Eentje, helemaal uit de Verenigde Staten van een Duitse herder. Heidi, heet ze, die zich ook beklaagt over het feit dat zij, anders dan jeugdige luierbevuilers, niet wordt toegelaten in de eetgelegenheiden van het mensdom. Nu vraagt de lezer zich ongetwijfeld af, hoe ik in staat ben met een Amerikaanse soortgenoot te communiceren, maar dat kan omdat wij honden, anders dan mensen, onze gezamenlijke taal in ere hebben behouden, wij hebben zo gezegd Babel niet meegemaakt. Trouwens, Babel is ook weer typisch zo'n wonderlijk mensenverzinsel. De andere reacties kwamen van vertegenwoordigers van het mensdom. Een omschreef zijn reactie als een kattebelletje - dan weet ik, voordat ik een woord gelezen heb, al wat voor vlees ik de kuip heb - waarin hij, als gereformeerd christen, mij beschuldigt van blaffemie of blasfemie, omdat ik zijn geloof in het hiernamaals bespottelijk maak. Hij heeft geen duidelijk poot van schrijven, zodat ik zowel blaffemie als blasfemie in een woordenboek heb moeten opzoeken. Blaffemie heb ik niet kunnen vinden, dus het moet wel blasfemie zijn, dat zoiets betekent als spotten met iets wat anderen heilig, en dan liefst geschreven met een hoofdletter H, is. Ik ben me daar niet van bewust, ik vroeg en vraag alleen maar aandacht voor een ontbrekend hiernamaals van dieren. De tweede reactie kwam van een moslima, die mij een typische christenhond noemt. Nou ben ik geen christen, dus ik zou me die definitie niet hoeven aan te trekken, maar ze noemt me ook onrein. ONREIN! Toevallig ben ik zeer schoon van en op mij zelf en ik vraag me in alle gemoede af of het onder haar hijaab of hoofddoekje allemaal wel zo zuiver is. Ik gebruik iedere maand een middel tegen vlooien en teken en ik zou die mevrouw wel eens willen besnuffelen om haar reinheid vast te stellen. Toch ben ik vast besloten me niet te laten meedrijven in de in dit land geldende scheldcultuur en laat het bij dit snuffelverzoek.

Una Barquhar