Is het toeval dat in de jaren twintig aan deze kant van de Atlantische Oceaan Dada furore maakt met gedichten van Raoul Hausmann ('fmsbw') en Kurt Schwitters ('Ursonate') en aan de andere zijde scat in de jazzmuziek opduikt? Ik heb op die vraag geen duidelijk antwoord, wel weet ik dat de dadaïsten naar jazz luisterden. Een omgekeerde beïnvloeding betwijfel ik. Ik kan me niet voorstellen dat Louis Armstrong de dadaklankgedichten van Hausmann en Schwitters kende, toen hij met zijn Hot Five in 1926 "Heebie Jeebies" op de plaat vastlegde. Twee jaar eerder stond het orkest van Fletchter Henderson in de studio om "My Papa doesn't two-time no time" op te nemen, Don Redman (foto) nam behalve een altsax- en een clarinetsolo ook de scatvocalen voor zijn rekening.
