Geen idee of het woord bestaat: vernielpret. Het is net zoiets als leedvermaak. Iemand heeft op dit eigenste ogenblik vernielpret. Ik ga het uitleggen: op 1 januari van dit jaar onderhield ik dit blog zes jaar, met in de regel korte stukjes, want ik wil nog altijd papier in mijn handen als het om lappen tekst gaat. Maar wel met veel foto's, van heer Ozenfant, Una Barquhar, Jimmy Noone, een schilderij van Mondriaan en een Sunbeam Talbot. Lezers moeten zien waar ik het over heb. Sinds een paar dagen is iemand bezig mijn op het blog geplaatste foto's te vernielen. Hij/zij heeft ingebroken. Zet de foto's op de kop, snijdt ze uit elkaar, kortom doet er dingen mee die ik niet leuk vind. Schaterend zit de vernieler achter zijn computer en heeft pret: vernielpret. Het moet iemand zijn die een krant alleen maar gebruikt om zijn/haar gat af te vegen.
