Ik hoorde hem vanochtend luid en duideljk maar tegelijkertijd verwachtte ik hem niet in Bussum, niet voor niets heet hij immers in het Fries strânljip dat omgezet in het Nederlands strandkievit betekent, echt vertaald heet de vogel scholekster. Hij zat hoog, te hoog om te fotograferen, op het hoekje van een flat, zo hoog dat zijn kleuren vervaagden, maar door zijn lange snavel verraadde hij zich en natuurlijk door zijn prachtige, onmiskenbare roep. Maar vervolgens de me van een paar jaar geleden die andere scholekster rondwandelend op de binnenplaats van het dierenziekenhuis in Utrecht, die ik door het glas heen kon fotograferen, klaarblijkelijk zijn beide vogels op het strand uitgekeken.
