Christenhond behoort tot het
moslimrepertoire als "When the saints go marchin' in" tot het
Dixielandrepetoire. Christenhond! Niet christenezel, christenzwijn of
christenkever, nee christenhond. Una Barquahar moet dus volgens
mohammedanen tot een buitengewoon afschuwwekkende diersoort behoren om
andersgelovigen er mee te kunnen beledigen. Ik ben eens gaan zoeken
naar wat mohammedanen t.o.v. de hond zo buitengewoon opgewonden maakt. Een
schriftgeleerde, en u weet hoe meer schriftgeleerden er nodig zijn om
een religie te verklaren, hoe minder ruimte er voor geloven overblijft,
ene Aboe Hurayah heeft gezegd - klaarblijkelijk staat er altijd een
onderling met een bloknootje gereed als er paarlen uit de mond van een schriftgeleerde vallen - "Wanneer een hond uw vat likt,
laat hem dan de inhoud wegwerpen en dan het vat zeven keer wassen". U
leest het goed vat en niet gat. Nou likt Una geen vaten, zij likt zelfs mijn bordje niet, want zij heeft haar eigen voerbakje en
daar is zij buitengewoon precies op, zodra haar brokjes, bij wijze van
spreken als manna uit de hemel er in zijn neergedaald, moet ik het niet
wagen in de buurt te komen. Ik begrijp Aboe Hurayah dus niet, maar
misschien heeft zijn notulist niet opgelet, want wat staat er nu
precies: wanneer een hond uw vat likt (vat? Una likt geen
vaten, afgezien van het feit dat ik noch mijn vrienden en kennissen uit vaten eten), laat hem (wie is hem?) dan de inhoud (welke
inhoud? zuurkool, zwezerik, roomboter?) wegwerpen (waar?) en dan het vat
zeven (mag het ook zes keer zijn?) wassen (met water, zoutzuur,
aardbeiensap?). Intussen begrijp ik, dat ik iedere keer als ik Aboe
Hurayahs naam gebruik, die moet laten volgen met "moge allah tevreden
met hem zijn". Una en ik zijn echter buitengewoon
ontevreden.
