Ze is inmiddels achtenzeventig - werd geboren in Amsterdam - en woont sinds jaar en dag in Parijs. Haar vader werd in Auschwitz vermoord, haar moeder kwam daarvan - wonder boven wonder - terug. Ergens in de jaren zestig trouwde ze met een statenloze joodse man en verloor daardoor - zonder dat iemand het haar vertelde - de Nederlandse nationaliteit. Ze kregen twee zoons, die u begrijpt het, in dit bijster gastvrije land ook als statenloos werden ingeschreven. Op zeker moment gaf ze haar echtgenoot de wijze raad Nederlander te worden, dat werd hij en de beide zoons verkregen daardoor automatisch het Nederlanderschap. Zij niet, zij moest - geboren uit een Nederlandse vader en moeder - met enige regelmaat naar de vreemdelingenpolitie tot zij - ten tweede male - Nederlandse werd. Het huwelijk liep stuk en ze trok naar de stad waar zij eens als au pair gewerkt had, ontmoette een Fransman en trouwde opnieuw, maar vroeg eerst of zij de Nederlandse nationaliteit kon behouden. Dat kon en het werd schriftelijk bevestigd. Maar anno 2016 maakt de Nederlandse overheid problemen en ontkent haar Nederlanderschap, de overheid die ieder jaar op 4 mei ruimschoots aanwezig is om de joodse vermoorden te herdenken, maar niet nalaat de joodse overlevenden het leven zuur te maken.
