Soms blijft er iemand bij mijn Panhard staan en leest hardop de naam PAN HARD en haalt zijn schouders op, de naam van de oudste Franse autofabriek zegt hem niets. Van Gend & Loos betekent voor hem waarschijnlijk ook niets. Net zo min als voor mij boordeknoopje en sokophouder, terwijl die twee zaken wel degelijk deel uitmaakten van mijn vaders vocabulaire. Ze behoren tot de in de vergetelheid geraakte begrippen als de naam van een jongen uit een klas waar ik zestig jaar geleden in zat - Henk Vinju -, als de naam van een straat waar ik vijfenzestig jaar geleden dagelijks doorfietste - Azaleastraat -. Gistermiddag doemde zomaar uit het niets het woord Gestetner op, ik zag goudkleurige letters in een handschrift op een zwart apparaat en ik wist dat ik het lang geleden gebruikt had om een krantje te maken, tekenen was een crime. Maar hoe noemde je die handeling? Ik stuitte voortdurend op het woord cyclo en tegelijkertijd wist ik dat dat een verkeerd spoor was. Pas later op de avond wist ik het weer: stencillen. Nu ik een en ander heb opgezocht blijkt cyclo toch niet zo vreemd, de firma heette Gestetner Cyclograph Company. David Gestetner werd in Hongarije geboren maar zijn fabriek, later geleid door zijn zoon Sigmund en nog later door zijn kleinzoons David en Jonathan, stond in Londen.Tijdens mijn zoektocht vond ik nog een Gestetner, die wil ik u niet onthouden.
