Ik moet het toch nog even over die hondendrollenzakjes hebben. Ze zijn er in soorten en maten, over de maten hoef ik het hier niet te hebben, want voor Van der Blaf zijn de kleinste zakjes groot genoeg, maar voor labradoedels en dergelijke heb je bijpassende, grote zakken nodig. Van der Blafs zakjes zijn er in twee soorten: zilvergrijze, waar je een deel uit moet scheuren en donkergrijze, die lijken op kleine vuilniszakken, die laatste heb ik het liefst, al hebben ze het bezwaar dat ze gemakkelijk inscheuren en dan zijn ze meteen onbruikbaar, want ik heb geen zin bij de Aldi boodschappen te doen met Van der Blafs grote boodschap aan mijn vingers. "Ploem, ploem, jenka" is gelukkig weer uit mijn hoofd, het is een leuk liedje, maar je moet er bij wijze van spreken niet te lang op omkauwen, maar juist dat gebeurt de laatste tijd heel veel: ik heb een wijsje in mijn hoofd en krijg het er dagenlang niet meer uit, dan zet ik de radio aan om iets nieuws te horen, maar de liedjes van vandaag kan ik niet nazingen, dus dan kom ik weer op "Ploem, ploem, jenka" en dergelijke en dat is heel vervelend, ik ben er al voor bij de dokter geweest, want je hoort tegenwoordig zulke vreemde kwalen, getuit in je oren en zo, maar daar heb ik gelukkig geen last van. De dokter kon trouwens niks voor me doen en zei dat ik noodgevallen maar een koptelefoon moest opzetten met een ander liedje dan dat ik in mijn hoofd had. Nou, ik zie me al met zo'n ding op mijn hoofd, zoals je tegenwoordig bij veel jongelui ziet, volgens mij vernielen die hun trommelvliezen want hun geboenkeboenk hoor ik zelfs, terwijl mijn gehoor natuurlijk is achteruitgegaan sinds ik Trea Dobb voor de eerste keer hoorde, bovendien denk ik dat Van der Blaf het niet zou waarderen wanneer zijn baasje met een koptelefoon de straat opgaat, dus ik volg op aanraden van mijn buurvrouw nu een rodebietensapkuur en eet 's ochtend voor het ontbijt vijftien amandelen.
Archibaldina Kwakernaak
