Zoals
ik gister al geschreven heb wordt er vandaag de dag bijzonder weinig
meer op straat gefloten, een heel enkele keer hoor ik nog iemand op zijn vingers
fluiten, dat heb ik nooit geleerd, maar mijn vader kon het heel goed
zelfs op twee manieren: hij stak twee vingers tussen zijn lippen of hij
maakte een rondje met zijn duim en wijsvinger en deed hetzelfde, er
waren vroeger ook kunstfluiters, je had Jan Tromp en Ronnie Ronalde, van
de laatste hadden we zelfs een grammofoonplaat, de enigsten die nog op
hun vingers fluiten zijn mannen die hun hond uitlaten maar ook die
sterven uit, ik bedoel de mannen niet de honden. Nu is dat maar goed
ook, want vaak zijn dat vervelende mannen die hun hond niet aan de riem hebben en
daar heb ik een hekel aan, dat zijn dikwijls hele grote honden die
achter Van der Blaf aangaan en ik ben o, zo bang dat ze hem dan wat aan
zullen doen. Die mannen denken intussen dat ze hun honden met een
fluitje kunnen dirigeren in plaats van met de riem. Nou heb ik al
meegemaakt dat zo'n grote rooddweiler op Van der Blaf aankwam, ik heb
Van der Blaf toen razendsnel op de arm genomen, maar toen moest dat
sekreet van een rooddweiler natuurlijk mij hebben, de baas van de
rooddweiler kwam toen, het was hier om de hoek, doodgemoedereerd
aanstappen en zei dat hij afmoest en bood niet eens zijn excuses aan. Ik
heb toen gezegd dat hij de rooddweiler moest aanlijnen want dat zulks
in de gemeentewet staat, maar daarna zei hij: "Ach oud wijf, zeur niet!" Op
zulke momenten is de politie natuurlijk in velden of wegen te zien en
als ze wel te zien zijn zitten ze met hun luie reet in een auto, waar ze nooit en te nimmer uitkomen.
Gelukkig heb ik de man en zijn rooddweiler daarna nooit meer gezien,
waarschijnlijk woonde hij hier niet eens, maar wel de boel terroriseren,
een woord waar zij het in de krant en op de telvisie de hele tijd over
hebben maar waar duidelijk helemaal niets aangedaan wordt.
Archibaldina Kwakernaak
