Jureren

Voor de waarheid van het verhaal kan ik niet instaan, ik hoorde

het een twintig jaar geleden van Hendrik-Jan Dobberman, om

begrijpelijke redenen bijgenaamd “The Pincher”, met wie ik eens

een radioprogramma maakte. Dobberman was ooit,

het  zal in de jaren zeventig geweest zijn, uitgenodigd
om jurylid te zijn tijdens een concours van punkbandjes in het Noordfranse

Hazebrouck. Hoe hij daar belande weet ik helaas niet meer,

maar er waren die avond vijf deelnemende groepjes, vier Franse

bandjes en één Engelse formatie. De muziek deed er destijds

niet zoheel veel toe, als de groep maar  een scrabeuze naam had.

Ik herinner me een Noordhollandse groep met  de naam “De

Zweetkutten”, die ik zelfs eens heb mogen aankondigen terwijl mijn

medepresentator onder de tafel lag. Uit het Britse, net van de

overzijde van Het Kanaal kwamen “The Herpesites” aangereisd

en uit Frankrijk waren “Les Bittes Sonores”, “Les Merdophones”,

“Les Hémorroïdents” en het meidengroepje “Les Clitoriens”

aanwezig. In de jury zaten, behalve Dobberman, een lokale discjockey

en de burgemeester van een naburige gemeente wiens zoon

zanger was van “Les Merdophones”. Laatstgenoemde goede man

wist niet waaraan hij begonnen was, want net op het ogenblik

dat “Les Bittes Sonores” het spits wilden afbijten met het nummer

“La baise de Sainte Marie” betrad zijn collega, de burgemeester

van Hazebrouck, vergezeld door een tweetal koddebeiers het

pand  om het geheel te verbieden. Het waarom was niet meteen

duidelijk en er ontstond een felle woordenwisseling tussen beide

burgervaders waarbij de leden van de Franse bandjes wat betreft

het noemen van geslachtsdelen nog wat konden opsteken. 

Wat niet door de beugel kon als liedtekst was in het

woordgebruik van het lokale gezag duidelijk toegestaan.

Dobberman is die avond niet meer aan jureren toegekomen.