"Maar laat ik me eerst even voorstellen. De naam is Bart Bakker, slager, ik zeg dat laatste er altijd even bij want anders denken de mensen nog dat ik de grote man ben achter Bakker Bart enne hahaha, dat ben ik niet!" "Archibaldina Kwakernaak, aangenaam", zei ik, terwijl mijn hand in zijn hand verdween. Even later zat ik met Van der Blaf en Bart Bakker, slager op het terras van de enige uitspanning die ons dorp rijk is en waar op zondag hoofdzakelijk schreeuwende van helmpjes voorziene zogenaamde wielrenners neerstrijken, maar vanochtend, het was ook geen zondag, waren wij de enige klanten. "Iets er bij", vroeg Bart Baker, slager. "Ze hebben waarschijnlijk wel appeltaart", vulde hij aan. "Waarom niet?', zei ik, terwijl Van der Blaf niet van 's mans schoenen was weg te slaan. "Hij vindt me klaarblijkelijk aardig!", zei Bart Slager, bakker, o nee, het is precies andersom. "De liefde gaat bij Van de Blaf door de maag", zei ik, hij ruikt dat u met vlees omgaat, maar dat krijgt hij nooit, ik geef hem altijd brokjes, hondebrokjes, dat schijnt veel beter te zijn." "Dat weet ik nog zo net niet, een hond stamt af van de wolf en ik heb nog nooit van een brokjestetende wolf gehoord", ze Bart Bakker, slager terwijl hij een sigaartje opstak. Ik zag dat hij hetzelfde merk rookte dat Cor mijn man. die vijf jaar geleden gecremeerd is, rookte.
Archibaldina Kwakernaak
