De man, die iedere zomer op de brug voor het Amsterdamse Centraal Station, doedelzak staat te spelen, is natuurlijk net zo min Schot, als ik dat ben.
Tot jongstleden zaterdag vond ik de ontmoeting in Litouwen, met een man in kilt de meest merkwaardige, ik was daar voor een folkfestival en zag de man regelmatig doedelend voorbij trekken, dat maakte nieuwsgierig en dus vroeg ik uiteindelijk uit welke plaats in Schotland hij kwam.
Mijn vrouw heeft een Schotse meisjesnaam, maar na familieonderzoek weten we dat ze ook Engelse, Duitse en voorouders uit Cornwall heeft en ze doet gelukkig niet mee aan de onzin, waar veel Amerikanen zich aan bezondigen. Ze noemen zich bijvoorbeeld Irish, terwijl alleen betoverovergrootvader ooit uit Donegall afkomstig was.
De man, die ik in Litouwen aansprak bleek er één van bovenstaand soort: zwaar zuidelijk Amerikaans accent, zonder rollende r.
Maar het kan veel leuker, zaterdag j.l. zag ik in een Haagse winkel een grote zwarte man in kilt Engels-Engels pratend met een andere Brit over hoe je het best glazuur op een cake kunt aanbrengen.
