Een door een Amerikaanse vriend van mij recent gerestaureerde fiets. Mooi van kleur, maar niet een fiets waarop ik me dagelijks op zou willen verplaatsen: te zwaar en te dikke banden. Meer een showstuk dan een vervoermiddel, waarop je van Naarden naar Hilversum rijdt. Amerikanen halen er dan ook hun boodschappen niet mee. Afgelopen zaterdag was ik in Den Haag en moest ik vaststellen dat het aantal van deze Amerikaanse vehikels toeneemt: allemaal nieuwe exemplaren gebouwd met de bedoeling om aandacht te trekken en niet om je er op voort te bewegen. Lang gerekte, lage frames en banden, die je eerder op een motorfiets zou verwachten. En nu komt het: zeer waarschijnlijk producten van Chinese of Taiwanese fabrieken.
Als je dan toch een een Amerikaanse fiets wilt hebben, restaureer dan een oude, maar verwacht niet, dat hij zou goed rijdt als welke Nederlandse fiets dan ook, dat weet die Amerikaanse vriend ook: boodschappen doet hij op een Nederlandse fiets.
Mijn eigen Columbia uit ongeveer 1925, compleet met houten velgen en sirene op het voorwiel. Leuk voor een klein blokje om.
