Aardappelkroketje - enkele reis - een beetje gek
"Kom nou toch Doderik, je zet ons volledig voor paal als je de gerant laat komen en de geest op dat moment zijn mond houdt, wat dan? Wat voor indruk maakt dat? Juist. Dat wij volledig geschift zijn."
Doderik wreef over zijn schedel en prikte nerveus met zijn vork in een aardappelkroketje. Misschien was het toch het beste de geest links te laten liggen en hij lachte bij die gedachte.
Mork vroeg waarom Doderik lachte.
"O, niets, zomaar een binnenpretje", en vervolgde: "als we die bejaarden hebben opgeruimd is er meteen meer geld om een bank die in moeilijkheden komt overeind te houden. Misschien moeten we onwillige bejaarden wel onderbrengen in kampen. Bestaat de Schattenberg eigenlijk nog? Dat kamp, hoe heette het vroeger ook alweer, lijkt me prima geschikt. Enkele reis Schattenberg!"
"Goed dan zitten ze daar, maar dat kost geld en dat zal Dosselbloem niet waarderen. Uit wie zijn begroting moeten de transportkosten er naar toe en de zorg daar komen?"
"Dat is simpel, de transportkosten betalen de bejaarden natuurlijk zelf en van medische zorg is geen sprake meer. We zijn daar een beetje gek, zeg."
Tot nu had de geest gezwegen.
