Gisteravond wrijf ik ter voorbereiding van kaasfondue een pannetje in met een teentje knoflook. Natuurlijk scharrelt Una om mijn voeten, zoals altijd op zoek naar mogelijke etenswaar. Ik snijd een stukje knoflook af, houd het voor haar neus en veronderstel dat ze terugdeinst, maar nee, ze eet het op. Vandaar het Schotse woord voor knoflook boven dit stukje. Dat ze mandarijn en appel eet, ok, maar knoflook?
