Muiderslot

Vandaag na zeker dertig jaar naar het Muiderslot. En ook hier heeft de infantilisering, net als in het Spoowegmuseum, toegeslagen. Met Amerikaanse vrienden volgde ik voor elf euro per persoon een rondleiding, de gidsende dame informeerde niet of iedereen het Nederlands machtig was, maar richtte haar praatjes op de aanwezige kinderen. Ik kreeg last van plaatsvervangende schaamte en nam me ogenblikkelijk voor de eerst komende dertig jaar het Muiderslot niet meer te bezoeken. Het is trouwens buitengewoon komisch om te ontdekken hoe de Nederlandse Spoorwegen omgaat met Amerikaanse bezitters van een 'rail pas'. Je moet zo'n pas op een station geldig laten maken. Maar stations staan niet meer in het telefoonboek en je moet dus contact opnemen met een 0900-nummer, natuurlijk met een keuzemenu, waar een Amerikaan geen kaas van kan maken, terwijl het spoorvolk me eind 2008 nog zo uitbundig in de Utrechtse stationshal 'Happy Xmas' had toegewenst.Uiteindelijk kreeg ik een levende persoon aan de lijn, die me duidelijk maakte dat mijn Amerikaanse vrienden hun pas in Hilversum geldig konden laten maken. Die informatie bleek foutief, want een mevrouw van het AH-supermarktje in het station Naarden-Bussum toverde een stempel uit haar la en maakte, zonder dat we op reis hoefden, de pas geldig.