Het modelletje staat, het dateert van 1973, al zo'n vijfenveertig jaar in een
vitrine. Ik kocht, de Healey "Silverstone" in kitvorm, niet dat ik ooit
de auto in het echt had gezien, maar ik vond het idee om de reserveband
als achterbumper te gebruiken zo interessant dat ik vond dat de Healey
in de verzameling thuis hoorde. Bovendien was Healey een bekende naam,
want Healey had Nashmotoren gebruikt in de Nash Healey en ik had
destijds zelf een Nash, een statige zwarte wagen uit 1937. Dat er er
Austin Healeys waren interesseerde me iets minder. Ooit zag ik een echte "Silverstone, al moet je
voorzichtig zijn met het woord echt, want er is monenteel een bedrijf in
het Britse dat replicacarrosserieën vervaardigt, dat die op de chassis
plaatst van donorauto's die in gesloten vorm eind jaren veertig de
fabriek verlieten. De "Silverstone" had een 2.4 liter viercylinder
Rileymotor. Behalve de reseveband als achterbumper had de "Silverstone"
nog een paar bijzonderheden: de voorruit kon voor racedoeleinden geheel
in de carrosserie zinken en net als bij de Peugeot 202 enz. zaten de
koplampen achter de grille.
