Er zijn mooie auto’s zoals de Deutsch-Bonnet DB 2 en en er zijn lelijke auto’s zoals de Volvo Raptgbil, dat zoiets betekent als radiopersonenterreinautomobiel, maar die door Zweedse militairen “Sugga” werd gedoopt. Zeug was een mix tussen een vrachtwagentje en taxicarrosserie.Toen ik in 1979 de zeug in Gothenburg voor het eerst zag was ik verkocht. Ze was aandoenlijk van lelijkheid en in 1980 haalde ik mijn Zeugje naar Nederland. Dat was niet zo heel moeilijk, want er was een bootverbinding tussen Gothenburg en Amsterdam. Een ongesynchroniseerde versnellingsbak, volledige vochtisolatie voor de ontsteking, hoge en lage gearing, sperdifferentieel door middel van vacuumkranen op voor en achteras, antennes en een slang om de uitlaat te verlengen op het dak, twee jerrycans aan de zijkant achter, een rek voor twee fietsen voor de kofferdeksel en nog veel meer fraais, allemaal gemaakt voor het Zweedse leger in de jaren vijftig en afgedankt aan het eind van de jaren zeventig. In 1980 ben ik met mijn oudste zoon er mee teruggereden naar Zweden: we kampeerden en we ontdekten dat Zeugje zo zijn voordelen had, bij hevige regenval aten we aan de radiotafel achterin. Ik heb geprobeerd Zeugje dagelijks te gebruiken, maar daarvoor was ze te onhandig en te duur in benzinegebruik. Pas na een paar jaar lukte het me om haar te verkopen.25.8.07
Volvo
Er zijn mooie auto’s zoals de Deutsch-Bonnet DB 2 en en er zijn lelijke auto’s zoals de Volvo Raptgbil, dat zoiets betekent als radiopersonenterreinautomobiel, maar die door Zweedse militairen “Sugga” werd gedoopt. Zeug was een mix tussen een vrachtwagentje en taxicarrosserie.Toen ik in 1979 de zeug in Gothenburg voor het eerst zag was ik verkocht. Ze was aandoenlijk van lelijkheid en in 1980 haalde ik mijn Zeugje naar Nederland. Dat was niet zo heel moeilijk, want er was een bootverbinding tussen Gothenburg en Amsterdam. Een ongesynchroniseerde versnellingsbak, volledige vochtisolatie voor de ontsteking, hoge en lage gearing, sperdifferentieel door middel van vacuumkranen op voor en achteras, antennes en een slang om de uitlaat te verlengen op het dak, twee jerrycans aan de zijkant achter, een rek voor twee fietsen voor de kofferdeksel en nog veel meer fraais, allemaal gemaakt voor het Zweedse leger in de jaren vijftig en afgedankt aan het eind van de jaren zeventig. In 1980 ben ik met mijn oudste zoon er mee teruggereden naar Zweden: we kampeerden en we ontdekten dat Zeugje zo zijn voordelen had, bij hevige regenval aten we aan de radiotafel achterin. Ik heb geprobeerd Zeugje dagelijks te gebruiken, maar daarvoor was ze te onhandig en te duur in benzinegebruik. Pas na een paar jaar lukte het me om haar te verkopen.